Menu
Léon Spilliaert
Zijn kunst was melancholisch maar in het leven was hij een aimabele man, die graag grapjes maakte. Hij was goed ingevoerd in het strijdtoneel van de kunst rond 1900, maar bleef in zijn kunst terugkeren tot zijn nabije omgeving: de kade van Oostende, het interieur van zijn ouderlijk huis, en zijn eigen gezicht.
- Mariëtte Haveman In de vuurlinie van de vroege moderne kunst, pp. 2-7
- Leven en werk, pp. 8-9
- Hans W. Bakx Wandelaar, wat is er van de nacht?, pp. 10-19
- Robert Hoozee Spilliaert en de nadagen van het symbolisme, pp. 20-27
- Anne Adriaen-Pannier De zelfportretten, pp. 28-37
- Oostende omstreeks 1900, pp. 38-39
- Gijsbert van der Wal ‘Een straatkantaarn of leeslamp kan een hoop voorwerk doen.” Bert Osinga en Koen Vermeule over Léon Spilliaert, pp. 40-47
Extra informatie
Léon Spilliaert
Zijn kunst was melancholisch maar in het leven was hij een aimabele man, die graag grapjes maakte. Hij was goed ingevoerd in het strijdtoneel van de kunst rond 1900, maar bleef in zijn kunst terugkeren tot zijn nabije omgeving: de kade van Oostende, het interieur van zijn ouderlijk huis, en zijn eigen gezicht.
- Mariëtte Haveman In de vuurlinie van de vroege moderne kunst, pp. 2-7
- Leven en werk, pp. 8-9
- Hans W. Bakx Wandelaar, wat is er van de nacht?, pp. 10-19
- Robert Hoozee Spilliaert en de nadagen van het symbolisme, pp. 20-27
- Anne Adriaen-Pannier De zelfportretten, pp. 28-37
- Oostende omstreeks 1900, pp. 38-39
- Gijsbert van der Wal ‘Een straatkantaarn of leeslamp kan een hoop voorwerk doen.” Bert Osinga en Koen Vermeule over Léon Spilliaert, pp. 40-47