Het oeuvre van Edgard Tytgat (1879-1957) is vooral persoonlijk, gekleurd door het lithografisch atelier van zijn vader en de traditie van het Vlaamse beeldverhaal. Naast een origineel kunstenaar was Tytgat ook een personage, een eenling tegen wil en dank.

• Mariëtte Haveman E.T. en de kunst van het verkleinen, pp. 8-11
• Dani Cuypers Edgar Tytgat, L”Imagier de Watermael, pp. 12-23
• Eddy de Jongh Tytgat en de traditie, pp. 24-28
• Saskia de Bodt Het belang van mooie platen, pp. 29-37
• Dingenus van de Vrie “Een tentoonstelling en een catalogus.” Benno Wissing in Boymans, pp. 38-39
• Caroline Roodenburg-Schadd Willem Sandberg en de primitieven, pp. 40-45
• Marc Jan van Laake Acht dames en een vogelkooi, pp. 46-51

En: Carel Blotkamp, Het Detail: Toon Verhoef Openbaar kunstbezit Frits Scholten over lakwerk voor barbaren; Bram de Klerck over Lorenzo Lotto tussen symboliek en werkelijkheid; Dorien Tamis over de tas.